Michael Lessard
Here's a short piece by Elizabeth Gilbert you might enjoy:
Below: English | Français | Espagnol Castellano | עִברִית | 中 国人 | عربي | Magyar | 한국어 | Українська | Dansk | Deutsch
English :
"Some years ago, I was stuck on a crosstown bus in New York City during rush hour. Traffic was barely moving. The bus was filled with cold, tired people who were deeply irritated with one another, with the world itself. Two men barked at each other about a shove that might or might not have been intentional. A pregnant woman got on, and nobody offered her a seat. Rage was in the air; no mercy would be found here.
But as the bus approached Seventh Avenue, the driver got on the intercom. "Folks," he said, "I know you have had a rough day and you are frustrated. I can't do anything about the weather or traffic, but here is what I can do. As each one of you gets off the bus, I will reach out my hand to you. As you walk by, drop your troubles into the palm of my hand, okay? Don't take your problems home to your families tonight, just leave them with me. My route goes right by the Hudson River, and when I drive by there later, I will open the window and throw your troubles in the water."
It was as if a spell had lifted. Everyone burst out laughing. Faces gleamed with surprised delight. People who had been pretending for the past hour not to notice each other's existence were suddenly grinning at each other like, is this guy serious?
Oh, he was serious.
At the next stop, just as promised, the driver reached out his hand, palm up, and waited. One by one, all the exiting commuters placed their hand just above his and mimed the gesture of dropping something into his palm. Some people laughed as they did this, some teared up but everyone did it.
The driver repeated the same lovely ritual at the next stop, too. And the next. All the way to the river.
We live in a hard world, my friends. Sometimes it is extra difficult to be a human being. Sometimes you have a bad day. Sometimes you have a bad day that lasts for several years. You struggle and fail. You lose jobs, money, friends, faith, and love. You witness horrible events unfolding in the news, and you become fearful and withdrawn. There are times when everything seems cloaked in darkness. You long for the light but don't know where to find it.
But what if you are the light? What if you are the very agent of illumination that a dark situation begs for?. That's what this bus driver taught me, that anyone can be the light, at any moment. This guy wasn't some big power player. He wasn't a spiritual leader. He wasn't some media-savvy influencer. He was a bus driver, one of society's most invisible workers. But he possessed real power, and he used it beautifully for our benefit.
When life feels especially grim, or when I feel particularly powerless in the face of the world's troubles, I think of this man and ask myself, What can I do, right now, to be the light? Of course, I can't personally end all wars, or solve global warming, or transform vexing people into entirely different creatures. I definitely can't control traffic. But I do have some influence on everyone I brush up against, even if we never speak or learn each other's name.
"No matter who you are, or where you are, or how mundane or tough your situation may seem, I believe you can illuminate your world. In fact, I believe this is the only way the world will ever be illuminated, one bright act of grace at a time, all the way to the river."
~ Elizabeth Gilbert
-----------------------Français / French
"Il y a quelques années, j'étais coincé dans un bus à travers la ville de New York pendant les heures de pointe. La circulation bougeait à peine. Le bus était rempli de gens froids et fatigués qui étaient profondément irrités les uns par les autres, par le monde lui-même. Deux hommes se sont aboyés l'un sur l'autre à propos d'une poussée qui aurait pu ou non être intentionnelle. Une femme enceinte est montée, et personne ne lui a offert un siège. La rage était dans l'air ; aucune pitié ne serait trouvée ici.
Mais alors que le bus s'approchait de la Septième Avenue, le conducteur est monté sur l'interphone. "Les gens", a-t-il dit, "Je sais que vous avez eu une journée difficile et que vous êtes frustrés. Je ne peux rien faire à propos de la météo ou du trafic, mais voici ce que je peux faire. Alors que chacun de vous descendra du bus, je vous tendrai la main. En passant, laisse tomber tes problèmes dans la paume de ma main, d'accord ? Ne ramenez pas vos problèmes à la maison chez vos familles ce soir, laissez-les simplement avec moi. Mon itinéraire passe juste par la rivière Hudson, et quand je passerai par là plus tard, j'ouvrirai la fenêtre et je jetterai vos problèmes dans l'eau."
C'était comme si un sort s'était levé. Tout le monde a éclaté de rire. Les visages brillants d'un plaisir surpris. Les gens qui avaient fait semblant pendant la dernière heure de ne pas remarquer l'existence de l'autre se souriaient soudainement comme, ce type est-il sérieux ?
Oh, il était sérieux.
Au prochain arrêt, comme promis, le conducteur a tendu la main, a levé la paume et a attendu. Un par un, tous les navetteurs sortants ont placé leur main juste au-dessus de la sienne et ont imité le geste de laisser tomber quelque chose dans sa paume. Certaines personnes ont ri en le frant, d'autres ont pleuré, mais tout le monde l'a fait.
Le conducteur a également répété le même beau rituel au prochain arrêt. Et le suivant. Tout le chemin jusqu'à la rivière.
Nous vivons dans un monde difficile, mes amis. Parfois, il est très difficile d'être un être humain. Parfois, vous avez une mauvaise journée. Parfois, vous avez une mauvaise journée qui dure plusieurs années. Vous luttez et échouez. Vous perdez des emplois, de l'argent, des amis, la foi et l'amour. Vous êtes témoin d'événements horribles qui se déroulent dans les nouvelles, et vous devenez craintif et retiré. Il y a des moments où tout semble enveloppé dans l'obscurité. Vous aspirez à la lumière, mais vous ne savez pas où la trouver.
Mais que se passe-t-il si vous êtes la lumière ? Et si vous êtes l'agent même de l'illumination qu'une situation sombre demande ? C'est ce que ce chauffeur de bus m'a appris, que n'importe qui peut être la lumière, à tout moment. Ce type n'était pas un grand joueur de puissance. Il n'était pas un chef spirituel. Il n'était pas un influenceur averti des médias. Il était chauffeur de bus, l'un des travailleurs les plus invisibles de la société. Mais il possédait un vrai pouvoir, et il l'a magnifiquement utilisé pour notre bénéfice.
Lorsque la vie est particulièrement sombre, ou lorsque je me sens particulièrement impuissant face aux problèmes du monde, je pense à cet homme et je me demande : Que puis-je faire, en ce moment, pour être la lumière ? Bien sûr, je ne peux pas personnellement mettre fin à toutes les guerres, ou résoudre le réchauffement climatique, ou transformer les gens harcelants en créatures entièrement différentes. Je ne peux certainement pas contrôler le trafic. Mais j'ai une certaine influence sur tous ceux contre qui je me heurte, même si nous ne parlons jamais ou n'apprenons jamais le nom de l'autre.
"Peu importe qui vous êtes, ou où vous êtes, ou à quel point votre situation peut sembler banale ou difficile, je crois que vous pouvez éclairer votre monde. En fait, je crois que c'est la seule façon dont le monde sera jamais illuminé, un brillant acte de grâce à la fois, jusqu'à la rivière."
~ Elizabeth Gilbert
Espagnol / Spanish
"Hace algunos años, me quedé atrapado en un autobús urbano en Nueva York en hora punta. El tráfico apenas se movía. El autobús estaba lleno de gente fría y cansada, profundamente irritada entre sí, con el mundo mismo. Dos hombres se gritan por un empujón que puede o no haber sido intencionado. Una mujer embarazada sube y nadie le ofrece asiento. La rabia estaba en el aire; aquí no habría piedad.
Pero cuando el autobús se acercaba a la Séptima Avenida, el conductor habló por el interfono. "Sé que han tenido un día duro y que están frustrados. No puedo hacer nada con respecto al tiempo o al tráfico, pero esto es lo que puedo hacer. Cuando cada uno de vosotros baje del autobús, os tenderé la mano. Al pasar, dejen caer sus problemas en la palma de mi mano, ¿de acuerdo? No lleven sus problemas a casa con sus familias esta noche, déjenlos conmigo. Mi ruta pasa justo por el río Hudson, y cuando pase por allí más tarde, abriré la ventanilla y arrojaré vuestros problemas al agua".
Fue como si se hubiera disipado un hechizo. Todo el mundo se echó a reír. Las caras brillaban de sorpresa. Las personas que llevaban una hora fingiendo que no se daban cuenta de la existencia de los demás, de repente se sonreían como si este tipo hablara en serio.
Oh, hablaba en serio.
En la siguiente parada, tal como había prometido, el conductor extendió la mano con la palma hacia arriba y esperó. Uno a uno, todos los viajeros que salían colocaron la mano justo encima de la suya e imitaron el gesto de dejar caer algo en su palma. Algunos se rieron, otros lloraron, pero todos lo hicieron.
El conductor repitió el mismo ritual en la siguiente parada. Y en la siguiente. Todo el camino hasta el río.
Vivimos en un mundo difícil, amigos míos. A veces es extra difícil ser un ser humano. A veces tienes un mal día. A veces tienes un mal día que dura varios años. Luchas y fracasas. Pierdes trabajo, dinero, amigos, fe y amor. Presencias sucesos horribles en las noticias y te vuelves temeroso y retraído. Hay momentos en los que todo parece envuelto en la oscuridad. Anhelas la luz, pero no sabes dónde encontrarla.
¿Y si tú eres la luz? ¿Y si eres el agente iluminador que una situación oscura está pidiendo a gritos? Eso es lo que me enseñó este conductor de autobús, que cualquiera puede ser la luz, en cualquier momento. Este tipo no era un gran actor de poder. No era un líder espiritual. No era una persona influyente en los medios de comunicación. Era un conductor de autobús, uno de los trabajadores más invisibles de la sociedad. Pero poseía un poder real, y lo utilizó maravillosamente en nuestro beneficio.
Cuando la vida me parece especialmente sombría, o cuando me siento particularmente impotente ante los problemas del mundo, pienso en este hombre y me pregunto: ¿Qué puedo hacer, ahora mismo, para ser la luz? Por supuesto, no puedo acabar personalmente con todas las guerras, ni resolver el calentamiento global, ni transformar a las personas molestas en criaturas totalmente diferentes. Definitivamente no puedo controlar el tráfico. Pero influyo en todas las personas con las que me cruzo, aunque nunca nos hablemos ni nos sepamos el nombre.
"No importa quién seas, ni dónde estés, ni lo mundana o difícil que pueda parecer tu situación, creo que puedes iluminar tu mundo. De hecho, creo que esta es la única forma en que el mundo será iluminado, un brillante acto de gracia a la vez, todo el camino hasta el río."~ Elizabeth Gilbert
Hebrew / עִברִית
.לפני כמה שנים נתקעתי באוטובוס חוצה טאון בעיר ניו יורק בשעות העומס. התנועה בקושי זזה. האוטובוס היה מלא באנשים קרים ועייפים שהיו עצבניים מאוד אחד על השני, על העולם עצמו. שני גברים נבחו. אחד על השני על דחיפה שאולי הייתה מכוונת"
אבל כשהאוטובוס התקרב לשדרה השביעית, הנהג עלה לאינטרקום. "אנשים," הוא אמר, "אני יודע שהיה לכם יום קשה ואתם מתוסכלים. אני לא יכול לעשות שום דבר בקשר למזג האוויר או לתנועה, אבל הנה מה שאני יכול לעשות. כשכל אחד מכם יורד מהאוטובוס ,אני" ".אושיט לך את ידי בזמן שאתה עובר, זרוק את הצרות שלך בכף היד שלי, בסדר אל תיקח את הבעיות שלך הביתה למשפחות שלך הלילה, פשוט תשאיר אותן אצלי נהר ההדסון, וכאשר אעבור לשם מאוחר יותר, אפתח את החלון ואשליך את הצרות שלך למים
?זה היה כאילו כישוף התבטל. כולם פרצו בצחוק. הפנים נצצו בהנאה מופתעת. אנשים שהעמידו פנים בשעה האחרונה שהם לא מבחינים זה בקיומו של זה, חייכו זה לזו פתאום כאילו, הבחור הזה רציני
.אה, הוא היה רציני
.בתחנה הבאה, בדיוק כפי שהובטח, הושיט הנהג את ידו, כף היד למעלה, והמתין. בזה אחר זה, כל הנוסעים היוצאים הניחו את ידם ממש מעל לו וחיקו את המחווה של הפלת משהו לתוך כף ידו. חלק מהאנשים צחקו בזמן שהם עשו את זה, חלק דמעו אבל כולם עשו את זה
.הנהג חזר על אותו טקס מקסים גם בתחנה הבאה. והבא. כל הדרך עד הנהר
אנחנו חיים בעולם קשה, חברים שלי. לפעמים זה קשה במיוחד להיות בן אדם. לפעמים יש לך יום רע. לפעמים יש לך יום רע שנמשך כמה שנים. אתה נאבק ונכשל. אתה מאבד עבודה, כסף, חברים, אמונה ואהבה. אתה עד לאירועים איומים המתרחשים בחדשות, ואתה הופך .לפחד ומסוגר. יש מקרים שבהם הכל נראה עטוף בחושך. אתה משתוקק לאור אבל לא יודע איפה למצוא אותו
אבל מה אם אתה האור? מה אם אתה סוכן ההארה שמצב חשוך מבקש? זה מה שנהג האוטובוס הזה לימד אותי, שכל אחד יכול להיות האור, בכל רגע. הבחור הזה לא היה שחקן כוח גדול. הוא לא היה מנהיג רוחני. הוא לא היה איזה משפיע בתקשורת. הוא היה נהג אוטובוס, אחד .העובדים הבלתי נראים בחברה. אבל היה לו כוח אמיתי, והוא השתמש בו יפה לטובתנו
כשהחיים מרגישים קודרים במיוחד, או כשאני מרגיש חסר אונים במיוחד מול צרות העולם, אני חושב על האיש הזה ושואל את עצמי, מה אני יכול לעשות, עכשיו, כדי להיות האור? כמובן, אני לא יכול באופן אישי לסיים את כל המלחמות, או לפתור את ההתחממות הגלובלית, או .להפוך אנשים מטרידים ליצורים שונים לגמרי. אני בהחלט לא יכול לשלוט בתנועה. אבל יש לי איזושהי השפעה על כל מי שאני מתחבט מולו, גם אם אנחנו אף פעם לא מדברים או לומדים אחד את שמו של זה
".לא משנה מי אתה, או היכן אתה נמצא, או כמה שגרתי או קשה נראה המצב שלך, אני מאמין שאתה יכול להאיר את עולמך. למעשה, אני מאמין שזו הדרך היחידה שהעולם יואר אי פעם, מעשה בהיר אחד של חסד בכל פעם, כל הדרך עד הנהר"
~אליזבת גילברט
Arabic /عربي
"قبل بضع سنوات، كنت عالقًا في حافلة متقاطعة في مدينة نيويورك خلال ساعة الذروة. كانت حركة المرور بالكاد تتحرك. كانت الحافلة مليئة بالناس المتعبين الباردين الذين كانوا غاضبين بشدة من بعضهم البعض، ومن العالم نفسه. كان رجلان ينبحان على بعضهما البعض بسبب دفعة قد تكون مقصودة أو غير مقصودة. صعدت امرأة حامل إلى الحافلة ولم يعرض عليها أحد مقعدًا. كان الغضب منتشراً في الهواء؛ لن تجد أي رحمة هنا.
ولكن عندما اقتربت الحافلة من الجادة السابعة، دخل السائق على جهاز الاتصال الداخلي. "قال: "أيها الناس، أعلم أنكم مررتم بيوم عصيب وأنتم محبطون. لا يمكنني فعل أي شيء حيال الطقس أو حركة المرور، ولكن إليكم ما يمكنني فعله. عندما ينزل كل واحد منكم من الحافلة، سأمد يدي إليكم. أثناء سيركم، ضعوا مشاكلكم في راحة يدي، حسناً؟ لا تأخذوا مشاكلكم إلى منازلكم لعائلاتكم الليلة، فقط اتركوها معي. يمر طريقي بجوار نهر هدسون، وعندما أمر من هناك في وقت لاحق، سأفتح النافذة وألقي بمشاكلكم في الماء".
كان الأمر كما لو أن تعويذة قد زالت. انفجر الجميع بالضحك. تلألأت الوجوه بالبهجة المفاجئة. كان الناس الذين كانوا يتظاهرون طوال الساعة الماضية بعدم ملاحظة وجود بعضهم البعض قد ابتسموا فجأة لبعضهم البعض قائلين: هل هذا الرجل جاد؟
أوه، لقد كان جاداً.
في المحطة التالية، وكما وعد، مدّ السائق يده رافعاً كفه وانتظر. وضع جميع الركاب الخارجين واحدًا تلو الآخر أيديهم فوق يده مباشرة وقلدوا إيماءة إسقاط شيء ما في كفه. ضحك بعض الناس وهم يفعلون ذلك، وأجهش بعضهم بالبكاء، لكن الجميع فعلوا ذلك.
كرر السائق نفس الطقس الجميل في المحطة التالية أيضاً. وفي المحطة التالية. على طول الطريق إلى النهر.
نحن نعيش في عالم صعب يا أصدقائي. أحياناً يكون من الصعب جداً أن تكون إنساناً. أحياناً تمر بيوم سيء. أحياناً تمر بيوم سيء يستمر لعدة سنوات. تكافح وتفشل. تخسرون الوظائف والمال والأصدقاء والإيمان والحب. تشهد أحداثًا مروّعة تتكشف في الأخبار، فتصبح خائفًا ومنطويًا على نفسك. هناك أوقات يبدو فيها كل شيء مغطى بالظلام. تتوق إلى النور ولكنك لا تعرف أين تجده.
ولكن ماذا لو كنت أنت النور؟ ماذا لو كنت أنت عامل الإنارة الذي يستدعيه الوضع المظلم؟ هذا ما علمني إياه سائق الحافلة هذا، أن أي شخص يمكن أن يكون النور في أي لحظة. لم يكن هذا الرجل صاحب سلطة كبيرة. لم يكن قائدًا روحيًا. لم يكن شخصاً مؤثراً في وسائل الإعلام. كان سائق حافلة، أحد أكثر العمال غير المرئيين في المجتمع. لكنه امتلك قوة حقيقية، واستخدمها بشكل جميل لصالحنا.
عندما أشعر بأن الحياة قاتمة بشكل خاص، أو عندما أشعر بالعجز بشكل خاص في مواجهة مشاكل العالم، أفكر في هذا الرجل وأسأل نفسي، ماذا يمكنني أن أفعل الآن لأكون النور؟ بالطبع، لا يمكنني شخصيًا إنهاء جميع الحروب، أو حل مشكلة الاحتباس الحراري، أو تحويل الناس المزعجين إلى مخلوقات مختلفة تمامًا. أنا بالتأكيد لا أستطيع التحكم في حركة المرور. لكن لديّ بعض التأثير على كل شخص أواجهه، حتى لو لم نتحدث أو نعرف اسم بعضنا البعض.
"بغض النظر عمن تكون، أو أينما كنت، أو كم يبدو وضعك دنيويًا أو صعبًا، أعتقد أن بإمكانك أن تنير عالمك. في الواقع، أؤمن أن هذه هي الطريقة الوحيدة التي ستجعل العالم ينير عالمك، فعل واحد مشرق من النعمة في كل مرة، على طول الطريق إلى النهر."
~ إليزابيث جيلبرت
Chinese / 中 国人
"幾年前，我在紐約市的繁忙時間被困在一輛跨城巴士上。 車流幾乎沒有在移動。 巴士上載滿了冷漠、疲倦的人們，他們對彼此、對世界本身深感憤怒。 兩個男人為了一個可能是故意也可能不是故意的推搡而互相責罵。 一位懷孕的女士上了車，但沒有人給她讓座。 空氣中彌漫著憤怒的氣；在這裡找不到仁慈。
但當巴士駛近第七大道時，司機接通了對講機。 「各位，」他說，"我知道你們今天很辛苦，也很沮喪。 對於天氣或交通，我無能為力，但我可以這樣做。 當你們每一位下車時，我會向你們伸出我的手。 當你走過的時候，把你的煩惱丟到我的手掌心，好嗎？ 今晚不要把你們的問題帶回家給家人，只要把它們留在我這裡。 我的路線正好經過哈德遜河，等一下我開車經過那裡時，我會打開窗戶，把你們的煩惱丟進河水裡"。
就好像咒語解除了一樣。 每個人都笑了出來。 每個人的臉上都洋溢著驚訝的喜悅。 過去一小時一直假裝沒有注意到對方存在的人們，突然都咧嘴笑了起来，好像在說：這傢伙是認真的嗎？
哦，他是認真的。
到了下一站，司機如約伸出手，掌心向上，等待著。 所有下車的乘客都一個接一個地把手放在他的手掌上方，模仿著把東西丟進他掌心的動作。 有些人邊做邊笑，有些人則淚流滿面，但每個人都照做了。
司機在下一站也重複同樣可愛的儀式。 下一站也是如此。 一直到河邊。
朋友們，我們生活在一個艱難的世界。 有時做人特別困難。 有時候你會遇到糟糕的一天。 有時候，你的倒霉日子會持續幾年。 你掙扎、失敗。 你失去工作、金錢、朋友、信念和愛。 你目睹新聞中可怕事件的發生，你變得恐懼和孤僻。 有時候，一切似乎都籠罩在黑暗中。 您渴望光明，卻不知道該去哪裡尋找。
但如果您就是那道光呢？ 如果您就是黑暗環境所需要的照明劑呢？ 這就是這位公車司機教會我的，任何人在任何時候都可以是光。 這個人並不是什麼大權在握的人。 他不是精神領袖。 他不是什麼精通媒體的影響者。 他是一位公車司機，社會上最隱形的工作者之一。 但他擁有真正的力量，而且為了我們的利益，他把力量運用得淋漓盡致。
當我覺得生活特別灰暗時，或者當我面對世界的紛擾而感到特別無力時，我就會想起這個人，然後問自己：我現在能做什麼來成為一束光？ 當然，我無法親自結束所有的戰爭，或解決全球暖化問題，或將令人討厭的人變成完全不同的生物。 我絕對無法控制交通。 但我確實對每個人都有一定的影響力，即使我們從來沒有說過話或知道對方的名字。
"無論你是誰、身在何處，也無論你的處境看似多麼平凡或艱難，我相信你都能照亮你的世界。 事實上，我相信這是照亮世界的唯一方法，一次一次明亮的恩典行動，一直到河邊。
~ 伊麗莎白吉伯特
Hungarian / Magyar
"Néhány évvel ezelőtt New Yorkban egy távolsági buszon ragadtam a csúcsforgalomban. A forgalom alig haladt. A busz tele volt rideg, fáradt emberekkel, akik mélységesen ingerültek voltak egymással, magával a világgal. Két férfi ugatott egymásra egy lökdösődés miatt, ami lehet, hogy szándékos volt, de lehet, hogy nem. Egy terhes nő szállt fel, és senki sem ajánlott neki helyet. Düh volt a levegőben; itt nem lehetett kegyelmet találni.
De amikor a busz a Hetedik sugárút felé közeledett, a sofőr a kaputelefonon szólalt meg. "Emberek - mondta -, tudom, hogy nehéz napjuk volt, és frusztráltak. Nem tehetek semmit az időjárás vagy a forgalom ellen, de a következőt tehetem. Ahogy mindannyian leszállnak a buszról, kinyújtom a kezemet felétek. Ahogy elsétáltok mellettem, dobjátok a gondjaitokat a tenyerembe, oké? Ma este ne vigyétek haza a gondjaitokat a családotokhoz, csak hagyjátok őket nálam. Az útvonalam a Hudson folyó mellett halad el, és amikor később arrafelé elhaladok, kinyitom az ablakot, és a gondjaitokat a vízbe dobom."
Mintha feloldódott volna a varázslat. Mindenki nevetésben tört ki. Az arcok ragyogtak a meglepett örömtől. Az emberek, akik az elmúlt egy órában úgy tettek, mintha nem vennék észre egymás létezését, hirtelen úgy vigyorogtak egymásra, mintha ez a fickó komolyan beszélne?
Ó, komolyan gondolta.
A következő megállónál, ahogy ígérte, a sofőr kinyújtotta a kezét, tenyérrel felfelé, és várt. Egymás után az összes kilépő ingázó a kezét közvetlenül az övé fölé helyezte, és azt a gesztust mímelték, hogy valamit a tenyerébe ejtenek. Volt, aki nevetett, amikor ezt tette, volt, aki könnyezett, de mindenki megtette.
A sofőr a következő megállóban is megismételte ugyanezt a kedves rituálét. És a következőn is. Egészen a folyóig.
Kemény világban élünk, barátaim. Néha különösen nehéz embernek lenni. Néha rossz napod van. Néha van egy rossz napod, ami évekig tart. Küzdesz és kudarcot vallasz. Elveszítitek a munkát, a pénzt, a barátokat, a hitet és a szeretetet. Szörnyű események szemtanúi vagytok a hírekben, és félelmetessé és visszahúzódóvá váltok. Vannak időszakok, amikor úgy tűnik, hogy mindent sötétség borít. Vágysz a fényre, de nem tudod, hol találod meg.
De mi van akkor, ha ti vagytok a fény? Mi van, ha éppen te vagy az a megvilágosító ereje, amelyért a sötét helyzet könyörög...? Ez az, amit ez a buszsofőr megtanított nekem, hogy bárki lehet a fény, bármelyik pillanatban. Ez a fickó nem volt valami nagy hatalom. Nem volt spirituális vezető. Nem volt valami médiaképes influencer. Ő egy buszsofőr volt, a társadalom egyik legláthatatlanabb munkása. De valódi hatalommal rendelkezett, és ezt gyönyörűen használta a mi javunkra.
Amikor az élet különösen komornak tűnik, vagy amikor különösen erőtlennek érzem magam a világ problémáival szemben, akkor erre az emberre gondolok, és megkérdezem magamtól: Mit tehetek most, ebben a pillanatban, hogy a fény legyek? Természetesen én személyesen nem tudok véget vetni minden háborúnak, nem tudom megoldani a globális felmelegedést, és nem tudom a bosszantó embereket teljesen más lényekké változtatni. A forgalmat biztosan nem tudom irányítani. De van némi befolyásom mindenkire, akivel összefutok, még akkor is, ha soha nem beszélünk egymással, vagy nem tanuljuk meg egymás nevét.
"Nem számít, hogy ki vagy, vagy hol vagy, vagy hogy mennyire hétköznapi vagy nehéznek tűnik a helyzeted, hiszem, hogy megvilágíthatod a világodat. Sőt, hiszem, hogy ez az egyetlen módja annak, hogy a világ valaha is megvilágosodjon, a kegyelem egy-egy fényes cselekedete, egészen a folyóig."
~ Elizabeth Gilbert
Korean / 한국어
"몇 년 전, 출퇴근 시간에 뉴욕의 크로스타운 버스에 갇힌 적이 있었습니다. 차가 거의 움직이지 않았어요. 버스 안은 춥고 피곤한 사람들로 가득 차 있었고, 서로에게, 세상 자체에 대해 깊은 짜증을 내고 있었습니다. 두 남자가 의도적이었을 수도 아닐 수도 있는 밀친 것에 대해 서로에게 소리를 질렀습니다. 임산부가 탔는데도 아무도 자리를 양보하지 않았습니다. 분노가 가득했고 자비는 찾아볼 수 없었습니다.
하지만 버스가 7번가에 가까워지자 운전기사가 인터콤에 대고 말했습니다. "승객 여러분, 오늘 힘든 하루를 보내셨고 좌절감을 느끼실 겁니다. 날씨나 교통 상황에 대해 제가 할 수 있는 일은 없지만, 제가 할 수 있는 일이 있습니다. 여러분 한 분 한 분이 버스에서 내리실 때 제가 손을 내밀겠습니다. 지나가실 때 여러분의 고민을 제 손바닥에 내려놓으세요, 알겠죠? 오늘 밤은 가족들에게 고민을 가져가지 말고 저에게 맡겨주세요. 내가 가는 길이 허드슨강을 지나는데, 나중에 그곳을 지나가면 창문을 열고 당신의 고민을 물속에 던져줄게요."
마치 마법이 풀린 것 같았습니다. 모두가 웃음을 터뜨렸습니다. 얼굴이 놀라움과 기쁨으로 빛났습니다. 지난 한 시간 동안 서로의 존재를 모른 척하던 사람들이 갑자기 서로를 향해 "이 사람 진심이야?"라며 웃었습니다.
오, 진심이었어요.
다음 정거장에서 약속대로 운전기사는 손을 내밀어 손바닥을 치켜들고 기다렸습니다. 하차하는 승객들은 하나둘씩 운전기사의 손 바로 위에 손을 올리고 손바닥에 무언가를 떨어뜨리는 제스처를 따라했습니다. 어떤 사람들은 웃기도 하고 어떤 사람들은 눈물을 흘리기도 했지만 모두가 그렇게 했습니다.
운전기사는 다음 정거장에서도 똑같은 사랑스러운 의식을 반복했습니다. 그리고 그 다음에도. 강까지.
우리는 힘든 세상에 살고 있어요, 친구들. 때때로 인간으로 살아간다는 건 더더욱 어려운 일이죠. 가끔은 안 좋은 날이 있죠. 때로는 몇 년 동안 지속되는 나쁜 날이 있습니다. 여러분은 고군분투하고 실패합니다. 직장, 돈, 친구, 믿음, 사랑을 잃기도 합니다. 뉴스에서 끔찍한 사건이 벌어지는 것을 목격하고 두려움과 위축에 빠지기도 합니다. 모든 것이 어둠에 가려진 것처럼 보일 때가 있습니다. 빛을 갈망하지만 어디서 빛을 찾을 수 있을지 모를 때가 있습니다.
하지만 만약 당신이 빛이라면 어떨까요? 어두운 상황이 간절히 바라는 바로 그 빛의 주체가 바로 당신이라면 어떨까요? 이 버스 운전사는 저에게 누구나 언제든지 빛이 될 수 있다는 것을 가르쳐주었습니다. 이 사람은 거물이 아니었습니다. 정신적 지도자도 아니었습니다. 미디어에 정통한 영향력 있는 인플루언서도 아니었습니다. 그는 사회에서 가장 보이지 않는 노동자 중 한 명인 버스 운전사였습니다. 하지만 그는 진정한 힘을 가지고 있었고, 그 힘을 우리를 위해 아름답게 사용했습니다.
삶이 유난히 암울하게 느껴질 때, 또는 세상의 어려움 앞에서 유난히 무력하게 느껴질 때, 저는 이 사람을 떠올리며 '지금 내가 빛이 되기 위해 무엇을 할 수 있을까'라고 자문합니다. 물론 제가 개인적으로 모든 전쟁을 끝내거나 지구 온난화를 해결하거나 성가신 사람들을 완전히 다른 존재로 변화시킬 수는 없습니다. 교통을 통제할 수도 없죠. 하지만 서로 말을 하거나 이름을 알지 못하더라도 마주치는 모든 사람에게 어느 정도 영향력을 행사할 수는 있습니다.
"당신이 누구든, 어디에 있든, 당신의 상황이 아무리 평범하거나 힘들어 보이더라도 세상을 밝게 비출 수 있다고 믿습니다. 사실, 한 번에 한 번의 밝은 은혜의 행동이 강물까지 이어진다면 세상이 밝아질 수 있는 유일한 방법이라고 믿습니다."
~ 엘리자베스 길버트
Ukranian / Українська
"Кілька років тому я застряг в автобусі в Нью-Йорку в годину пік. Транспорт ледве рухався. Автобус був заповнений холодними, втомленими людьми, які були глибоко роздратовані один на одного, на весь світ. Двоє чоловіків лаялися один на одного через поштовх, який міг бути навмисним, а міг і не бути. Вагітна жінка сіла, а їй ніхто не запропонував присісти. Лють витала в повітрі; милосердя тут не знайшлося б.
Але коли автобус під'їхав до Сьомої авеню, водій увімкнув переговорний пристрій. "Люди, - сказав він, - я знаю, що у вас був важкий день і ви розчаровані. Я нічого не можу вдіяти з погодою чи дорожнім рухом, але ось що я можу зробити. Коли кожен з вас вийде з автобуса, я простягну вам руку. Коли ви будете проходити повз, покладіть свої проблеми мені на долоню, добре? Не беріть сьогодні свої проблеми додому, до своїх родин, а залиште їх мені. Мій маршрут пролягає повз річку Гудзон, і коли я проїжджатиму повз неї пізніше, я відчиню вікно і викину ваші проблеми у воду".
Це було так, ніби закляття розвіялося. Всі розреготалися. Обличчя сяяли здивованим захопленням. Люди, які протягом останньої години вдавали, що не помічають існування один одного, раптом посміхалися один до одного, мовляв, цей хлопець серйозно?
О, він був серйозний.
На наступній зупинці, як і обіцяв, водій простягнув руку долонею вгору і став чекати. Один за одним всі пасажири, що виходили, клали свою руку трохи вище його і імітували жест, ніби впускають щось йому на долоню. Хтось сміявся, хтось плакав, але це робили всі.
Водій повторив цей милий ритуал і на наступній зупинці. І на наступній. До самої річки.
Ми живемо у важкому світі, друзі мої. Іноді дуже важко бути людиною. Іноді у вас поганий день. Іноді поганий день триває кілька років. Ви боретеся і зазнаєте поразки. Ви втрачаєте роботу, гроші, друзів, віру і любов. Ви стаєте свідками жахливих подій, що розгортаються в новинах, і ви стаєте наляканими і замкнутими. Бувають моменти, коли все здається оповитим темрявою. Ви прагнете світла, але не знаєте, де його знайти.
Але що, як ви самі є світлом? Що, якщо ти є тим самим агентом освітлення, якого благає темна ситуація? Це те, чого навчив мене водій автобуса, що кожен може бути світлом, будь-якої миті. Цей хлопець не був якимось великим впливовим гравцем. Він не був духовним лідером. Він не був якимось медійно підкованим інфлюенсером. Він був водієм автобуса, одним з найбільш невидимих працівників суспільства. Але він володів справжньою владою, і він чудово використовував її для нашого блага.
Коли життя здається особливо похмурим, або коли я відчуваю особливе безсилля перед обличчям світових проблем, я думаю про цю людину і запитую себе: "Що я можу зробити прямо зараз, щоб бути світлом?". Звичайно, я не можу особисто припинити всі війни, вирішити проблему глобального потепління чи перетворити надокучливих людей на зовсім інших істот. Я точно не можу керувати дорожнім рухом. Але я маю певний вплив на кожного, з ким стикаюся, навіть якщо ми ніколи не розмовляємо і не знаємо імен один одного.
"Незалежно від того, хто ви, або де ви, або наскільки буденною чи важкою може здаватися ваша ситуація, я вірю, що ви можете освітити свій світ. Насправді, я вірю, що це єдиний спосіб, яким світ коли-небудь буде освітлений, один яскравий акт благодаті за раз, аж до самої річки".
~ Елізабет Гілберт
Danish / Dansk
"For nogle år siden sad jeg fast i en bus i New York City i myldretiden. Trafikken kørte næsten ikke. Bussen var fyldt med kolde, trætte mennesker, som var dybt irriterede på hinanden og på selve verden. To mænd skældte hinanden ud over et skub, som måske eller måske ikke var tilsigtet. En gravid kvinde steg på, og ingen tilbød hende et sæde. Der var vrede i luften; der var ingen nåde at hente her.
Men da bussen nærmede sig Seventh Avenue, gik chaufføren på samtaleanlægget. "Folkens", sagde han, "jeg ved, at I har haft en hård dag, og at I er frustrerede. Jeg kan ikke gøre noget ved vejret eller trafikken, men her er, hvad jeg kan gøre. Når hver enkelt af jer stiger af bussen, vil jeg række hånden ud til jer. Når I går forbi, så læg jeres problemer i min håndflade, okay? Tag ikke jeres problemer med hjem til jeres familier i aften, bare efterlad dem hos mig. Min rute går lige forbi Hudson-floden, og når jeg kører forbi der senere, vil jeg åbne vinduet og smide jeres problemer i vandet."
Det var, som om en forbandelse var blevet ophævet. Alle brød ud i latter. Ansigterne strålede af overrasket glæde. Folk, der den sidste time havde ladet som om, de ikke lagde mærke til hinandens eksistens, grinede pludselig til hinanden, som om han mente det alvorligt.
Åh, han var seriøs.
Ved det næste stop rakte chaufføren som lovet hånden ud med håndfladen opad og ventede. En efter en placerede alle de udstigende pendlere deres hånd lige over hans og mimede, at de ville tabe noget i hans håndflade. Nogle grinede, mens de gjorde det, andre fik tårer i øjnene, men alle gjorde det.
Chaufføren gentog det samme dejlige ritual ved det næste stop. Og det næste. Hele vejen til floden.
Vi lever i en hård verden, mine venner. Nogle gange er det ekstra svært at være menneske. Nogle gange har man en dårlig dag. Nogle gange har man en dårlig dag, der varer i flere år. Man kæmper og fejler. Man mister job, penge, venner, tro og kærlighed. Man er vidne til forfærdelige begivenheder i nyhederne, og man bliver bange og indesluttet. Der er tidspunkter, hvor alt synes indhyllet i mørke. Du længes efter lyset, men ved ikke, hvor du skal finde det.
Men hvad nu, hvis du er lyset? Hvad nu, hvis du er den oplysende kraft, som en mørk situation beder om? Det var det, denne buschauffør lærte mig, at alle kan være lyset, når som helst. Denne fyr var ikke nogen stor magtfaktor. Han var ikke en åndelig leder. Han var ikke en medievant influencer. Han var buschauffør, en af samfundets mest usynlige arbejdere. Men han besad reel magt, og han brugte den smukt til vores fordel.
Når livet føles særligt dystert, eller når jeg føler mig særligt magtesløs over for verdens problemer, tænker jeg på denne mand og spørger mig selv: Hvad kan jeg gøre lige nu for at være lyset? Selvfølgelig kan jeg ikke personligt afslutte alle krige eller løse den globale opvarmning eller forvandle irriterende mennesker til helt andre væsener. Jeg kan bestemt ikke kontrollere trafikken. Men jeg har en vis indflydelse på alle, jeg støder på, selv om vi aldrig taler sammen eller lærer hinandens navne at kende.
"Uanset hvem du er, eller hvor du er, eller hvor banal eller vanskelig din situation kan synes, så tror jeg på, at du kan oplyse din verden. Faktisk tror jeg, at det er den eneste måde, verden nogensinde vil blive oplyst på, en lysende handling af nåde ad gangen, hele vejen til floden."
~ Elizabeth Gilbert
German / Deutsch
"Vor einigen Jahren saß ich während der Hauptverkehrszeit in einem Linienbus in New York City fest. Der Verkehr kam kaum voran. Der Bus war voll mit kalten, müden Menschen, die zutiefst verärgert übereinander und über die Welt an sich waren. Zwei Männer schimpften über einen Schubser, der vielleicht absichtlich war, vielleicht auch nicht. Eine schwangere Frau stieg ein, und niemand bot ihr einen Sitzplatz an. Wut lag in der Luft; hier würde es keine Gnade geben.
Doch als sich der Bus der Seventh Avenue näherte, meldete sich der Fahrer über die Sprechanlage. "Leute", sagte er, "ich weiß, dass Sie einen harten Tag hinter sich haben und frustriert sind. Ich kann nichts gegen das Wetter oder den Verkehr tun, aber ich kann Folgendes tun. Wenn ein jeder von euch aus dem Bus aussteigt, werde ich euch die Hand reichen. Wenn ihr vorbeigeht, legt eure Sorgen in meine Handfläche, okay? Nehmt eure Probleme heute Abend nicht mit nach Hause zu euren Familien, sondern lasst sie bei mir. Meine Route führt direkt am Hudson River vorbei, und wenn ich später dort vorbeifahre, werde ich das Fenster öffnen und eure Sorgen ins Wasser werfen."
Es war, als ob sich ein Zauber gelöst hätte. Alle brachen in Gelächter aus. Die Gesichter strahlten vor überraschter Freude. Leute, die in der letzten Stunde so getan hatten, als würden sie die Existenz des anderen nicht bemerken, grinsten sich plötzlich an und fragten sich: Meint der Typ das ernst?
Oh, es war ihm ernst.
An der nächsten Haltestelle streckte der Fahrer, wie versprochen, seine Hand mit der Handfläche nach oben aus und wartete. Einer nach dem anderen legten alle aussteigenden Pendler ihre Hand genau über seine und mimten die Geste, etwas in seine Handfläche fallen zu lassen. Manche lachten dabei, manche weinten, aber alle taten es.
Auch an der nächsten Haltestelle wiederholte der Fahrer dieses schöne Ritual. Und bei der nächsten. Den ganzen Weg bis zum Fluss.
Wir leben in einer harten Welt, meine Freunde. Manchmal ist es besonders schwierig, ein Mensch zu sein. Manchmal hat man einen schlechten Tag. Manchmal hat man einen schlechten Tag, der mehrere Jahre andauert. Man kämpft und scheitert. Man verliert Arbeit, Geld, Freunde, Glauben und Liebe. Man wird Zeuge von schrecklichen Ereignissen in den Nachrichten, und man wird ängstlich und zieht sich zurück. Es gibt Zeiten, in denen alles in Dunkelheit gehüllt zu sein scheint. Sie sehnen sich nach dem Licht, wissen aber nicht, wo Sie es finden können.
Was aber, wenn Sie das Licht sind? Was ist, wenn Sie genau derjenige sind, der eine dunkle Situation erhellt, nach der man sich sehnt? Das ist es, was mich dieser Busfahrer gelehrt hat, dass jeder in jedem Moment das Licht sein kann. Dieser Mann war kein großer Machtmensch. Er war kein spiritueller Führer. Er war kein mediengewandter Einflussnehmer. Er war ein Busfahrer, einer der unsichtbarsten Arbeiter der Gesellschaft. Aber er besaß echte Macht, und er setzte sie wunderbar zu unserem Nutzen ein.
Wenn sich das Leben besonders düster anfühlt, oder wenn ich mich angesichts der Probleme in der Welt besonders machtlos fühle, denke ich an diesen Mann und frage mich: Was kann ich jetzt tun, um ein Licht zu sein? Natürlich kann ich persönlich nicht alle Kriege beenden, die globale Erwärmung lösen oder lästige Menschen in ganz andere Wesen verwandeln. Ich kann definitiv nicht den Verkehr kontrollieren. Aber ich habe einen gewissen Einfluss auf jeden, der mir begegnet, auch wenn wir nie miteinander sprechen oder den Namen des anderen erfahren.
"Egal, wer du bist, wo du bist oder wie banal oder schwierig deine Situation auch erscheinen mag, ich glaube, dass du deine Welt erhellen kannst. In der Tat glaube ich, dass dies der einzige Weg ist, wie die Welt jemals erleuchtet werden kann, ein heller Akt der Gnade nach dem anderen, den ganzen Weg zum Fluss."
~ Elizabeth Gilbert